Die Bitt‘ an Oschterhaas


Von Michael Schmidt

Mei Nochber hot e klunes Kind,
e Mädche isses, finf Johr erscht alt.
Des is so flink, so wie de Wind,
un kummt schun in die Schul jetz bald

So e kluni Krott, die is aa gscheid,
die keent sich aus, genaa,
in manche Sache waass se Bscheid,
schun wie e aldi Fraa.

Erscht neilich saat se schlau zu mir:
„Jetz kummt doch bal des Oschterfescht,
do frei ich mich gar aarich schier,
weil's Oschteraier gebt im Nescht.

Saat Vettr, macht mit mir ku Gspass,
wer leet die Aier denn ins Nescht? „
„Ja, liewes Kind, des is de Haas,
der kann die Sach am bescht.“

„Wann der die Sach so gut vesteht,
so winsch ich mir noch was:
Der soll an Oschtra, wann's noch geht,
e Dreirad lee ins Nescht im Gras.“

„Mei liewes Kind, ich waas genaa,
des werd dem Haas net glicke!“
„Doch Vettr, 's glickt, ihr kennt ihm saa,
er soll nor ganz   fescht   dricke!“